چکیده: این پژوهش به ارزیابی عملکرد پرتفوی های سرمایه گذاری برنده و بازنده حاصل از نمرات کارایی مدل DEA، که در این راستا، عوامل بنیادی درون شرکتی متغیرهای ورودی-خروجی مدل DEA هستند می‌پردازد. نمونه پژوهش شامل 382 شرکت بین سال های 1390 تا 1401 است. برای محاسبه نمرات کارایی شرکت های مورد آزمون با استفاده از تکنیک DEA در نهایت از 8 متغیر بنیادی درون شرکتی به عنوان ورودی مدل و 7 متغیر بنیادی درون شرکتی براساس پیشینه پژوهش به عنوان خروجی مدل استفاده شده است. نمرات کارایی بنیادی شرکت ها به تفکیک هر صنعت و بر اساس متغیرهای بنیادی درون‌شرکتی با استفاده از مدل DEA در نرم افزار MATLAB محاسبه شده و با توجه به نمرات دهک بالایی و پایینی حاصل از تمام شرکت های بازار سرمایه در طول دوره زمانی مورد بررسی، پرتفوی های برنده و بازنده ای تشکیل شده است که پرتفوی برنده، با کارایی بنیادی قوی و پرتفوی بازنده با کارایی بنیادی ضعیف هستند. در نهایت عملکرد بازاری دو پرتفوی برنده و بازنده ساخته شده بر اساس بازده آتی شش ماهه و یکساله و همچنین بازده آتی تعدیل شده شش‌ماهه و یکساله برای این دو پرتفوی با استفاده از آزمون های آماری و آزمون غلبه تصادفی ارزیابی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهند که عملکرد آتی پرتفوی برنده بر مبنای بازده آتی شش‌ماهه، یکساله و تعدیل شده یکساله از عملکرد آتی پرتفوی بازنده بر مینای بازده آتی به ترتیب، شش ماهه، یکساله و تعدیل شده یکساله بیشتر و معنی دار است. به این معنی که استراتژی بنیادی حاصل از عوامل درون‌شرکتی در کسب بازده آتی شش ماهه، یکساله و تعدیل شده یکساله موفق بوده، اما عملکرد آتی پرتفوی برنده بر مبنای بازده آتی تعدیل شده شش‌ماهه از عملکرد آتی پرتفوی بازنده بر مینای بازده آتی تعدیل شده شش‌ماهه کمتر است. به این معنی که استراتژی بنیادی حاصل از عوامل درون شرکتی در کسب بازده آتی تعدیل شده شش ماهه موفق نبوده است.